Rozdział 27 :

Obudził mnie śpiew Roberta pod prysznicem . W tym momencie przypomniałam sobie jak kiedyś śpiewał dla mnie . Mój humor nie był zadowalający ale postanowiłam zrobić Lewemu kilka kanapek . Założyłam dresy i bluzkę po czym zeszłam na dół . Wyciągnęłam świeże bułeczki i posmarowałam masłem . Położyłam na nie szynkę wraz z pomidorem i zapakowałam .

- Czym sobie na to zasłużyłem – przytulił mnie od tyłu

- Szczerze powiedziawszy to po wczorajszym powinieneś dostać ale w mordę – stwierdziłam i odwróciłam się w jego stronę

- Anka wyprowadziła mnie z równowagi a tak naprawdę już nie mogę się doczekać kiedy na świat przyjdzie nasze dziecko – położył ręce na mój brzuszek

- Dobra , dobra wybaczam ale chyba musisz już iść – spojrzałam na zegarek który wskazywał godzinę 8

- Nie czekaj na mnie bo wrócę później niż zwykle – oznajmił zakładając torbę na ramię która jeszcze chwilę temu leżała na podłodze obok lodówki

- Masz przede mną jakieś tajemnice ? – zapytałam spokojnie

- Idę do adwokata , trzeba jak najszybciej załatwić rozwód a wy macie o siebie dbać – pogroził palcem – Do zobaczenia – pocałował mnie jeszcze w usta i wyszedł trzaskając drzwiami . Co jak co ale tego nawyku nie zmienił . Ogarnęła mnie potwora pustka tak że nie wiedziałam co mam ze sobą zrobić . Położyłam się na kanapie i sięgnęłam po telefon który leżał na stoliku . Kiedy go odblokowałam całkiem przypadkiem włączyło się zdjęcie moje i Marco za czasów kiedy byliśmy szczęśliwi . 

Po moim policzku spłynęła zimna łza . Tych wspaniałych chwil nie da się tak poprostu zapomnieć czy wymazać życiorysu . Ja go nadal kocham ale co mam zrobić ? On mnie teraz nienawidzi . Ile dałabym aby to wszystko wróciło abym mogła znów całować jego malinowe usta , dotykać gładkiego ciała. A może to tylko moja ciąża z Robertem stoi na przeszkodzie ? Szybko złapałam za laptopa i zaczęłam przeszukiwać strony internetowe . Jeszcze nie jest za późno na aborcję . Już chciałam umawiać się na wizytę ale coś mnie tknęło . Przecież tam w moim brzuchu właśnie jest niczemu niewinna malutka istotka która na to nie zasłużyła . Z wściekłości sama na siebie rzuciłam sprzętem o ścianę i zaczęłam ryczeć jak głupia

- Ola słońce – do domu weszła zmartwiona Marcelina i usiadła na kanapie tuląc mnie do siebie

- Dlaczego ?! Dlaczego ja to zrobiłam – zanosiłam się płaczem

- Spokojnie – pogłaskała mnie po włosach – To może zaszkodzić dziecku

- Co wy tak ciągle o tych bachorach ?! – wrzasnęłam – Ono zniszczyło mi życie !

- Ola nie mów tak – złapała mnie za rękę a ja powoli dochodziłam do siebie. Kuzynka podała mi paczkę chusteczek higienicznych abym mogła wytrzeć łzy z policzka i wydmuchać nos – Już dobrze ?

- Tak – odpowiedziałam cicho i położyłam głowę na jej ramieniu

- Jeśli nie zachcesz go wychowywać my z Leo zaadoptujemy to dziecko – powiedziała poważnie

- Robert mi na to nie pozwoli – odpowiedziałam i podciągnęłam kolana pod szyję

- Widzisz , masz wspaniałego mężczyznę …

- Wspaniałego mężczyznę to ja właśnie straciłam – przerwałam jej

- Ale Lewy nadaje się na ojca , sama zobacz jak o was dba a kiedyś to właśnie za nim tak płakałaś

- Marcela … - westchnęłam ciężko – Ale ja kocham Marco

- Spróbuj przekonać się do Roberta , przecież za osiem miesięcy to jego dziecko urodzisz

- To nie jest takie proste – odwróciłam głowę

- Wiem dlatego teraz zrobisz mu niespodziankę – oznajmiła i pociągnęła mnie za rękę tak że wstałam z kanapy – Pójdziemy na stadion

- O nie , nie ! – zaprotestowałam

- Olka nie zachowuj się jak małolata – krzyknęła – Musisz stawić czoła problemom – wiedziałam że Marcelina zdania nie zmieni dlatego musiałam się zgodzić . Zabrała mnie do sypialni gdzie sama wybrała mi ciuchy 

- Oszaleje jak cię w tym zobaczy – uśmiechnęła się widząc jak ubrana wychodzę z łazienki

- Chyba z mostu skoczy – skwitowałam i wyszłyśmy z domu . Droga na stadion nie była długa więc już po piętnastu minutach byłyśmy na miejscu . Marcelina pobiegła jeszcze do sklepu po wodę a ja postanowiłam udać się na murawę . Szłam długim korytarzem kiedy nagle otworzyły się drzwi od szatni chłopaków

- Uważaj jak chodzisz palancie – krzyknęłam a zza drzwi wyłoniła się sylwetka Marco

- Cześć – powiedział obojętnie i zamknął drzwi

- Możesz nie udawać że się nie znamy ? – zapytałam zdenerwowana

- Coś ci przeszkadza ? – zbliżył się do mnie a ja poczułam jego zniewalające perfumy – Może mam udawać że nic się nie stało ?

- Nie ale może chociaż spróbujmy naprawić swoje relacje ? – zaproponowałam

-Taak ? – zdziwił się – Ładną masz ta bluzkę ale jak byliśmy razem to nie chodziłaś w takich kolorach – złapał za kawałek materiału – Pogrubia cię nawet – stwierdził oglądając dokładnie moje ciało – A przepraszam … Ja byłem idealnym środkiem odchudzającym bo z łóżka to nie chciałaś wychodzić – złapał mnie za biodra i docisnął do ściany . Z moich oczu popłynęły łzy . Nie z goryczy acz ze złości . Blondyn chwilę śmiał się prosto w moja twarz.

- Zamilcz ! – strzeliłam mu w twarz

- Lubię kiedy jesteś tak wściekła – zaśmiał się

- Puść mnie !  – próbowałam się wyrwać z jego objęć

- Spokojnie – zabrał niesforny kosmyk moich włosów za ucho – To może zaszkodzić twojemu dziecku

- Nie nawidzę cię !! – krzyknęłam wściekła i ocierając ostatnie łzy udałam się w stronę murawy gdzie Robert wraz z innymi kończyli właśnie rozgrzewkę . 

---------------------------------------------------

Przepraszam wszystkich że tak długo to trwało ale dużo spraw na głowie . Szkoła , treningi a do tego doszły małe problemy z komputerem . Normalnie jestem tak na niego wkurzona -_- Mam nadzieję że to pierwszy ostatni jego taki wyskok . Jak myślicie wygramy dzisiaj  ? Życzę wszystkim miłej lektury i pozdrawiam :*   

                           Śliczna jest ta nasza Ania co ? :) A tak poza tym oglądałyście ją u Kuby ?