Rozdział 15 :

I nadszedł ten dzień . Ślub sławnego Roberta Lewandowskiego – napastnika Borussii Dortmund i reprezentacji Polski wraz z jego narzeczoną – Anną Stachurską mistrzyni w karate tradycyjnym . Ślub-dla jednych jest potwierdzeniem miłości a dla drugich ? No właśnie chyba tylko zwykłym  kawałkiem papieru który można podrzeć , zdeptać i zdradzić . Od rana cały Dortmund tętnił życiem wiedząc o tym jakże wspaniałym wydarzeniu . Za kilka godzin wszystkie „ żony TEGO Roberta Lewandowskiego  ” zostaną wystawione z kwitkiem gdyż młody piłkarz przysięgnie miłość swojej narzeczonej . Ale czy aby wszystkie ?  może któraś fanka dostanie taryfę ulgową ? Jeszcze nie jest za późno aby pan młody zmienił swoją decyzję . Przygotowania szły pełną parą  za to w domu Marco Reusa rozpętała się wielka kłótnia która obudziła Olę po wczorajszym wieczorze , ale za to jakim udanym !

- Marco ty debilu !! – krzyknęła Magda załamana postawą Marco

- Co znowu ?!  – burknął i zamieszał łyżeczką kawę którą przygotował specjalnie dla swojej dziewczyny

- Ty ją posoliłeś – zaczęła się śmiać z nieuwagi piłkarza

-  Dlaczego się tak drzecie ?  – zapytałam  cicho schodząc chwiejnym krokiem na dół

- Gratuluję ci wyboru życiowego partnera droga przyjaciółko – powiedziała sarkastycznie Magda

- Wcale nie jest taki zły – zrozumiałam co Magda miała na myśli i pocałowałam smutnego Marco w policzek który swój wzrok wbił w kubek kawy – Życie mi ratujesz – złapałam do ręki napój i już chciałam przechylić szklankę aby upić łyk ale przerwała mi Magda

- Radzę ci tego nie pić – ostrzegła i wraz z kanapką poszła do swojego pokoju robić fryzurę na uroczystość

- Nie przejmuj się – pogłaskałam blondyna w policzek i poszłam w ślady swojej  przyjaciółki . Najpierw postanowiłam wziąć   orzeźwiający prysznic . Następnie założyłam beżową bieliznę która kupiłam kilka dni wcześniej . Potem przyszedł czas na sukienkę . Lepszej chyba nie mogłam kupić . Lekko podkręciłam włosy lokówką i zrobiłam makijaż

- Kochanie długo jeszcze ? – zapukał w drzwi zniecierpliwiony Marco

- Jeszcze minutę – powiedziałam kładąc róż na policzki .

- Minuta była pół godziny temu – sprostował

- Już – odparłam i wyszłam z pomieszczenia a mój chłopak aż otworzył usta z wrażenia

- Wow , wyglądasz cudownie – powiedział zachwycony i próbował mnie pocałować

- Szminkę mi zmażesz – ominęłam piłkarza i podeszłam do szafy gdzie czekały już na założenie moje szpilki . Całość stroju komponowała się wręcz idealnie : 

Zwarci i gotowi pojechaliśmy pod świątynie gdzie czekało już kilka osób a wśród nich sam Mario Goetze ! Wszyscy obdarowaliśmy chłopaka serdecznymi  uściskami . Nagle w tłumie zauważyłam mamę Lewego . Po minie kobiety widać było że coś ją trapi .

- Dzień dobry pani Iwono – przywitałam się podchodząc do kobiety

- Witaj  Olu , jak miło cię widzieć – równie serdecznie przywitała mnie była trenerka siatkówki i mocno mnie przytuliła – Opowiadaj co tam u ciebie – posłała mi ciepły uśmiech

- A więc teraz mieszkam teraz w Dortmundzie i pracuje jako psycholog – poinformowałam

- No tak Robert coś wspominał

- A u pani co słychać ? – zapytałam . W końcu dawno się nie widziałyśmy

- Wiesz dziecko , przyjeżdżając tu ciągle miałam nadzieję ze to jednak ciebie teraz zobaczę w sukni ślubnej – złapała moją dłoń a ja zrobiłam się blada niczym ściana – Modliłam się o to aby mój syn zakochał się w tobie ale teraz to małżeństwo nie ma przyszłości – stwierdziła gorzko

- Nie lubi pani Ani ?

- Lubię to porządna dziewczyna ale zapewne wiesz jaki jest Robert , on tylko ciebie traktował jak prawdziwą kobietę a nie jak przedmiot , pamiętam dobrze jak zmienił się poznając ciebie nie oglądał się za żadną inną dziewczyną – do oczy nas obu zaczęły napływać łzy . I po co ja tyle stałam przed lustrem ale pani Iwona miała zupełną racje . Tak właśnie było . W ciągu dwóch tygodni kiedy byliśmy razem zmienił się nie do poznania . Te dni pamiętam jakby to było wczoraj .

- Ale my nie będziemy parą , teraz właśnie jestem z Marco – wskazałam na sylwetkę blondyna

- Wiem i bardzo tego żałuję , ile dałabym aby widzieć teraz wasz ślub a później kupować waszym dzieciom ubrania , codziennie widzieć jacy jesteście zakochani  – w jej głosie był okropny smutek a po moich policzkach spływały łzy niczym grochy

- Mamo ciekawe czy na moim ślubie tak będziesz płakać – podeszła do nas siostra Lewego – Milena i przytuliła nas obie

- Ola jak ty ślicznie wyglądasz – uśmiechnęła się

- Ty też w końcu dawno się nie widziałyśmy – uniosłam lekko kąciki swoich ust aby nikt nie zobaczył że płakałam . Nagle poczułam czyjeś ręce na moich ramionach

- Kochanie coś się stało ? – zapytał zmartwiony blondyn

- Nie , nie – zaprzeczyłam

- Chodźmy już – złapał moją rękę i szyliśmy w stronę świątyni – O czym rozmawiałaś z moją Lewego ?

- O niczym ważnym – dla mnie ważnym nawet bardzo ale nie chcę zamęczać Marco . Być może jeszcze wynikła by z tego awantura . Przez całą ceremonie Marco trzymał mnie za biodra abym czasem nie omdlała a wszystko przez te wysokie szpilki . Ceremonia trwała ponad godzinę . Ania wyglądała niczym księżniczka przy boku swojego księcia z bajki . Goście wyszli przed świątynie i zaczęliśmy składać życzenia . Ja i mój chłopak na prezent kupiliśmy bukiet kwiatów ze storczyków i do tego bilet na Cypr . Świeżo upieczeni małżonkowie nie ukrywali swojego zadowolenia . Następnie wszyscy pojechaliśmy do restauracji . Postanowiłam zachowywać się tak jakby nigdy nic .  Po co się denerwować w tak ważną uroczystość ? Teraz trzeba się bawić . Dj zaprosił parę młodą na sam środek parkietu gdzie zaczęli tańczyć swój pierwszy i wyjątkowy taniec do piosenki „When I was your Man ” . Każdy był zachwycony . Kątem oka spoglądałam na stolik przy którym siedzieli rodzice państwa młodych . Pani Iwona dalej płakała ale tym razem nie określiłam czy ze szczęścia a może wręcz przeciwnie z żałości . Kiedy już wszyscy zaklimatyzowaliśmy się ruszyłam do tańca wraz z Marco . Oplotłam ręce wokół jego szyi a on położył je na moich biodrach .

- Co powiesz na to żebyśmy się gdzieś ulotnili –  wyszeptał wprost do mojego ucha i  okręcił mną jakbyśmy tańczyli co najmniej latynoamerykańską rumbę 

- Ale ty jesteś niewyżyty – westchnęłam kiedy podeszła do nas zmartwiona Ania

-Ola nie wiesz gdzie jest Robert – w jej głosie słychać było zdenerwowanie . Obejrzałam się po Sali i zobaczyłam że Magdy też nie ma . Kurde muszę coś wymyśleć !

- Usiądź sobie a ja go poszukam okej ?

- dziękuję – uśmiechnęła się brunetka i poszła zatańczyć z Mario . Razem z Marco szukaliśmy w każdym zakamarku , pokoju ale nigdzie ich nie było . Na końcu wtargnęliśmy do damskiej toalety gdzie stały nasze zguby namiętnie się całując

- Twoja mama miała rację , to małżeństwo to fikcja – dałam o sobie znać i skrzyżowałam ręce na piersiach . Usłyszawszy mój szorstki głos Magda i Robert w jednej sekundzie odskoczyli od siebie .

- Ja tylko przyszedłem do toalety – próbował tłumaczyć się brunet

- Jakbyś zauważył tu jest damska – powiedziałam oschle – Marco zabierz go stąd zanim Ania go znajdzie – rozkazałam

- Chodź  stary , wiesz nawet ci czasem zazdroszczę – objął ramieniem przyjaciela Marco wychodząc z toalety

- Niby czego ? – burknął – Że dałem się omamić i koniec mojej wolności – krzyknął nieco głośniej

- Nie za to że masz coraz młodsze kochanki – zaśmiał się pomocnik i razem usiedli przy stole gdzie razem z bratem Lewego wypili kilka toastów  

- Może mi to wytłumaczysz ? – zapytałam

- Ola ja cie przepraszam ale to było tak nagle … - uklęknęła obok mnie i kurczowo trzymała mnie za kolana

- jeśli ci o to chodzi … nikomu nie powiem ale teraz wstań – zrobiła to o co poprosiłam – Myślałam że umiesz dotrzymywać słowa – powiedziałam i opuściłam pomieszczenie zostawiając zdruzgotaną przyjaciółkę w toalecie . Dziewczyna dopiero po słowach przyjaciółki zrozumiała swój błąd . Nie chciała stracić przyjaciółki przez głupią miłość do piłkarza . Czy będzie umiała go naprawić ? 

-----------------------------------------------

Oto i jest 15 i mam nadzieję iż się spodoba . Miałam krótki brak weny ale udało się . Teraz czekamy tylko do piątku <3 Następny powinien pojawić się na weekendzie . Pozdrawiam ! :* 

                             Nie wiem jak Wy ale ja nadal nie mogę uwierzyć że oni są małżeństwem :)