Rozdział 23 :

Obudziłam się o siódmej rano . Czułam się znośnie choć bałam się spotkania z Marco . Co mu powiem ? Będę umiała mu wybaczyć ? Tego nie wiem ale do pracy muszę iść inaczej mnie zwolnią a wtedy nie poradzę sobie sama , z dzieckiem i na bezrobociu . Podniosłam się z łóżka i poszłam do łazienki w której doprowadziłam siebie i swoje cało do porządku . Gotowa zeszłam na dół gdzie czekało na mnie śniadanie a po kuchni jeszcze krzątał się Robert  

- Nie za wysokie te szpilki ?  – miło  „ przywitał się ” brunet

- Nie – uśmiechnęłam się i pocałowałam go w policzek . Usiadłam przy okrągłym stole i zaczęłam jeść kanapki

- Na pewno dasz radę tam iść ?  – zapytał z troską Robert

- Dam , nie mogę się wiecznie ukrywać bo inaczej domyślą się że coś jest na rzeczy – stwierdziłam i wzięłam kęs kanapki

- Marco też tam będzie … - uprzedził

- Wiem – rzuciłam krótko kończąc tym naszą rozmowę . Posprzątałam wszystkie brudne talerze razem z zabraną z kanapy torebką powędrowałam do samochodu gdzie czekał na mnie Lewy . Usiadłam i zapięłam pasy . Jechaliśmy dosyć wolno co mnie zdziwiło . Zazwyczaj Robert lubił ostrą jazdę ale teraz faktycznie nie śpieszyło mi się . Kiedy zbliżaliśmy się do pięknej Signal iduna park moje ręce robiły się coraz bardziej mokre .

- Wszystko w porządku ?  – zapytał bo zauważył zdenerwowanie na mojej twarzy gasząc przy tym silnik

- Tak – potwierdziłam i zrobiłam sztuczny uśmiech . Wysiadłam z auta i obok Lewego szłam długim korytarzem . Będąc przy szatni zobaczyłam całą drużynę ale tylko ON siedział smutny przy ścianie

- Olaaaa … - powiedział niczym trzylatek Mo i jako pierwszy mnie przytulił co potem zrobiła reszta pszczółek

- Myśleliśmy że już do nas nie wrócisz – uśmiechnął się Łukasz

- Oto jestem – zaśmiałam się – Ale teraz puście mnie dobrze ? – powiedziałam i wtedy nasze spojrzenia się spotkały . W jego oczach dalej widziałam smutek a moje lekko się zaszkliły . Nic się nie zmienił . To był nadal on – Marco Reus którego kocham i nigdy nie przestanę

- To może idziemy potrenować ? – zaproponował Robert idąc w stronę murawy co zrobiła reszta drużyny oprócz blondyna który nadal siedział wpatrując się we mnie . Odwróciłam wzrok w drugą stronę i nacisnęłam klamkę drzwi mojego gabinetu

- Zaczekaj – powiedział i załapał mnie za łokieć . Przez moje ciało przeszły ciarki spowodowane jego dotykiem i męskim , zachrypniętym głosem

- Słucham ? – odpowiedziałam łamiącym się głosem

- Chciałem cię przeprosić , zachowałem się jak kompletny idiota ale ja cię nadal kocham . Brakuje mi ciebie , twojego wspaniałego uśmiechu . Wszystko w domu mi o tobie przypomina . Błagam wróć , jesteś powietrzem którym oddycham i nie potrafię bez ciebie żyć . Wróć proszę – spojrzał na mnie błagalnym wzrokiem a po moich policzkach spłynęło kilka łez

- Nie mogę – chlipnęłam – Nie teraz …

- Ale dlaczego ?

- Daj mi trochę czasu , zraniłeś mnie i ja nie potrafię tak o tym zapomnieć

- Dam ci go tyle ile będzie trzeba – uśmiechnął się i wytarł ręką łzy z mojego policzka – Kocham cię – szepnął  i odszedł . Chciałam i to bardzo mu powiedzieć ale nie mam pewności kto jest ojcem . Zraniłabym go . Dlaczego to wszystko jest takie trudne ?! Jestem gotowa mu wybaczyć teraz , zaraz ale powstrzymują mnie te cholerne badania !  Weszłam do środka i rozejrzałam się dookoła . Dokładanie pamiętam jak jeszcze niedawno tutaj pierwszy raz się pocałowaliśmy . Kocham go z każdym dniem coraz bardziej . Usiadłam za biurkiem i przez kilka następnych godzin próbowałam skupić się na pracy lecz to nie było takie proste . W końcu po treningu do domu zabrał mnie Robert gdzie całe popołudnie spędziłam w pokoju .

~tydzień później ~

- Wolisz chłopca czy dziewczynkę ?  – zeszłam na dół trzymając w trzęsącej się ręce wyniki potwierdzające ojcostwo Roberta

- To znaczy że ja … ? – podszedł do mnie

- Tak – potwierdziłam i spuściłam w dół głowę . Cała ta sytuacja mnie załamywała choć starałam się to ukrywać . Przez cały tydzień siedziałam tylko w domu . Nie spotykałam się ze znajomymi , kuzynką a tym bardziej z Marco ale teraz chyba przyszedł ten czas aby wszystko sobie wyjaśnić choćby miałabym go stracić – Cieszysz się ?

- Nawet nie wiesz jak bardzo – uniósł mnie za biodra do góry i kilka razy okręcił dookoła

- Przepraszam – wypaliłam kiedy postawił mnie na ziemi

- Ola przecież wiesz ze cię kocham – złapał mnie za dłonie – Kiedy się po raz pierwszy spotkaliśmy od razu planowałem że to właśnie z tobą założę rodzinę

- Ale to przeze mnie stracisz fanów , ich zaufanie i … Anię – dodałam drżącym głosem

- Z Anią nic mnie już nie łączy a nasz rozwód to czysta formalność – pogłaskał mnie po policzku – Wierzysz mi ? – zapytał a ja przytuliłam się do niego

- Robert ja się boję – wyznałam

- Nie masz czego – zapewnił – Zostanę z wami i nigdy nie zostawię bo ty i nasze dziecko jesteście najważniejsze

- A Marco ? – spojrzałam na niego

- Powinnaś z nim porozmawiać i chyba to jest bardzo dobry moment – stwierdził słysząc dzwonek do drzwi

- Nie ja tego nie zrobię – gwałtownie zaprzeczyłam i chciałam uciec na górę ale silna ręka Lewego złapała mnie za nadgarstek

- Musisz – szepnął i delikatnie pocałował mnie w usta po czym udał się otworzyć drzwi – To nie będę wam przeszkadzać – po przywitaniu się z blondynem ominął go kierując się w stronę ogrodu

- Cześć piękna ! – wesoły Marco wszedł do kuchni 

- Cześć ? – odpowiedziałam nieśmiało – Co cię sprowadza ?

- Kiedyś obiecałem swoim rodzicom że cię im przedstawię iii … - zaciął się – Pojedziesz ze mną ?

- Chyba wybrałeś zły moment

- Tak wiem – uklęknął obok mnie – Proszę jedna noc a potem wrócisz do Dortmundu i Lewego – powiedział stanowczo a mnie coś zakuło w sercu i nie potrafiłam choćbym bardzo chciała powiedzieć mu o ciąży . To wszystko zaczęło mnie przerastać

- No dobrze – zgodziłam się

- Dziękuje – wstał z podłogi – A teraz muszę lecieć po wolne do trenera … Paaa – krzyknął wychodząc a w drzwiach minął się z Robertem

- I jak ? – zapytał zdejmując kurtkę

- Ja nie chcę go ranić – moje oczy zapełniły się łzami

- Ale wiesz że cię to nie ominie ? – przytulił mnie

- Wiem …

--------------------------------------------------------
Możecie mnie zabić za ten rozdział xd Ale mam pewnie pomysł na tego bloga i mam nadzieję że uda mi się go zrealizować .
Pozdrawiam ciepło i chyba czas na trening ! :*