Rozdział 48:

- Nie zrobisz tego – kręciłam głową z niedowierzaniem a tak naprawdę chciałam płakać.

- A właśnie że tak – uśmiechnął się cynicznie i założył kosmyk moich włosów za ucho.

- Jesteś … - zacisnęłam pięść i uniosłam ją do góry

- Zanim coś zrobisz lepiej się zastanów – uprzedził knując kolejne niecne zamiary. Powoli uwolnił moje nadgarstki z żelaznego uścisku. Potarłam piekącą skórę. Thomas otworzył przede mną drzwi i kazał wyjść pierwszej

- Ubierz śliczną bieliznę i widzimy się o 20 – zrobił ten swój obrzydliwy uśmiech i pocałował mnie w policzek po czym udał się w stronę murawy. Nie wiem ile stałam w bezruchu. Ta cała sytuacja mnie przerosła. Mogłam się domyśleć że prędzej czy później do tego dojdzie. Nie powinnam była zdradzać Roberta ale na pewno nie pójdę do łóżka z tym kretynem. Sytuacja była wręcz beznadziejna więc postanowiłam udać się do Marco. W końcu on jest w to też zamieszany więc niech wyrazi się własną inicjatywą. Nerwowo zapukałam w brązowe drzwi z cyframi pokrytymi złotem. Chwilę potem otworzył mi chłopak , którego najwyraźniej swoją obecnością wygoniłam spod prysznica. Miał na sobie tylko ręcznik a jego mięśnie odbijały się w blasku słońca , które witało nas zza okna. Jednak teraz to nie on był najważniejszy.

- Mamy problem – usiadłam na kanapie. Spocone już dłonie schowałam pomiędzy nogi które z lekka dygotały.

- Tylko nie mów mi że wpadliśmy – zrobił przestraszoną minę i dokładnie wytarł włosy z których małe krople wody płynęły po aksamitnej skórze jego pleców

- Gorzej – odpowiedziałam i spojrzałam na niego – Muller zagroził że jeśli nie pójdę z nim do łóżka powie o wszystkim Robertowi

- To sukinsyn – skwitował

- I co tylko tyle masz mi do powiedzenia ?! – uniosłam się

- Skąd się o tym kurwa dowiedział ! – krzyczał aż ściany w pokoju się zatrzęsły. Jego ton wyraźnie oddawał to żebym ja poczuła się winna

- No ja mu o tym nie powiedziałam – z gulą w gardle i łzą na policzku wstałam z kanapy i podeszłam do drzwi

- Zaczekaj – złapał moją dłoń – Nie powinienem się tak unosić – przyznał – Usiądź – zaprowadził mnie znów na kanapę. Z stolika podał szklankę wody i wszedł znów do łazienki. Nie było go może dziesięć minut. Wyszedł ubrany i zaczął czegoś nerwowo szukać  - Myślisz ze 10 tys. wystarczy ? – zapytał przeliczając banknoty w skórzanym portfelu 

- Marco nie musisz tego robić – wstałam zupełnie zapominając że na moich kolanach znajduje się jeszcze do połowy pełna szklana

- Nie pozwolę żeby zaciągnął cię do łóżka – powiedział stanowczo a ja stanęłam jak wyryta otwierając usta z wrażenia. Co to miało znaczyć ? Marco schylił się i chusteczką wytarł mokrą plamę na wykładzinie. Ogarnęłam się dopiero kiedy wyrzucał ją do kosza na śmieci.

- Chodź – wyciągnął w moją stronę dłoń. Z nieśmiałym uśmiechem ujęłam ją i udaliśmy się pod apartament Mullera. Co za wygodnicki z niego. Każdy mieści się w małym pokoju a on potrzebuję aż 100 m ² – Wszytko w porządku ? – zapytał kiedy stałam zupełnie blada nie różniąc się niczym od koloru ścian wzdłuż korytarza

- Tak

- A może masz gorączkę ? – dotknął mojego czoła oblanego zimnym potem.

- Oddam ci te pieniądze – spojrzałam mu prosto w oczy

- Nie potrzebuję ich – uśmiechnął się i oparł jedną ręką o ścianę. Był blisko a jego ciało stykało się z moim. Obejrzał się dokładnie za siebie i namiętnie mnie pocałował.

- Ooo proszę – słysząc głos Thomasa od razu odsunęliśmy się od siebie – Poskarżyłaś się już ?

- Odpierdol się od niej – powiedział blondyn osłaniając mnie moim ciałem. Mimo wolnie zaczęłam cicho szlochać. Marco słysząc to ujął moją dłoń tak jakby nie miał ochoty nigdy puszczać

- Spoko koleś – Muller poklepał go po ramieniu – Moglibyśmy ją przecież razem wykorzystać co ? – zaśmiał się. Marco aż kipiał ze złości co dało się zauważyć. Zastanawiałam się tylko dlaczego mnie broni ? Przecież kilka tygodni temu gotów był mnie zabić .

- Ale tego nie zrobimy – odparł dosadnie i podał Niemcowi kopertę wypełnioną po brzegi banknotami- Jeśli jeszcze raz zobaczę że się do niej podwalasz to możesz już kopać sobie grób – wycedził i za rękę zaprowadził do swojego pokoju. Idąc po schodach nagle zrobiło mi się słabo. Marco wyczuł to i złapał mnie w swoje ramiona. Poczułam się bezpieczna. Wtuliłam się w jego tors chłonąc ten cudowny zapach męskich perfum. Niósł mnie powoli , ostrożnie stąpając po ziemi. Nogą otworzył drzwi i ułożył mnie na swoim łóżku

- Już dobrze – odgarnął włosy z mojej twarzy

- Dziękuję – powiedziałam cicho

- Musiałem tak zareagować – uśmiechnął się delikatnie. Zdjął swoją bawełnianą koszulkę i usadowił się obok mnie. Zmęczone płaczem oczy same zaczęły mi się zamykać. Nie było wyjścia. Musiałam wrócić do siebie bo Reus nigdy nie pozwoliłby żebym tu przenocowała. Walcząc ze zmęczeniem powoli zaczęłam wstawać

- Zostań – poprosił znów kładąc mnie na miękkiej pościeli

- Nie mogę – ziewnęłam

- Możesz – uśmiechnął się i niczym dobry ojciec okrył mnie kołdrą pod którą również się wślizgnął. Przyciągnął mnie do siebie i schował w sowich ramionach

- Dobranoc – szepnął na co moje serce zaczęło walić mocniej. Ostatni raz pocałował mnie i razem udaliśmy się do krainy Morfeusza. 

--------------------------------------

Rozdział dodany na Waszą prośbę kochane czytelicznki ! ;)

Mam nadzieję że nie zawidołam i będziecie go czytać :)

Pozdrawiam , Alex :* 

 

Cóż za szczerość trenerze XD :P