Rozdział 54:

No jasne że było mi cholernie przykro , kiedy wyszedł nawet nie słuchając tego co mówię. Wyszedł bez słowa zabierając swoją koszulkę z podłogi. Na głupie „cześć” tez nie było stać jego urażonej męskiej dumy. Dlaczego to właśnie my kobiety musimy ciągle znosić ich widzi mi się, Jesteś brzydka nawet na ciebie nie spojrzą , masz rozmiar miseczki D chcą się cię tylko przelecieć. Zwykłe bezduszne samce , które myślą tylko o tym jak zabrać do swojej sypialni wszystko co ma nogi, dupę, cycki i się rusza. Czy to tak trudno zrozumieć , że ja go nadal kocham.  Czy on nie potrafi się do tego przyznać. Nie interesuje mnie żaden inny facet , nawet tak wspaniały jak Robert , z którym właśnie przez Marco się nie dogaduję. Mam dość tych ciągłych kłamstw. Jak tak dalej pójdzie to będę miała nos dłuższy od Pinokia , a jednak dalej w to brnę , nie potrafię odmówić Marco bo mnie po prostu pociąga. Jego uśmiech , jego oczy , jego mocne perfumy i choćbym bardzo chciała nie potrafię. Na jego widok w moim brzuchu pojawia się stado motyli , pocą mi się dłonie a na policzkach pojawia duży rumieniec. Ten facet kompletnie mną zawładną a co najważniejsze ja nie potrafię się mu oprzeć.

            Zeszłam z blatu i pozbierałam swoje ubrania zanosząc je do kosza w łazience. Przy okazji wzięłam szybki prysznic i okryłam się szlafrokiem aby Robert nie domyślił się co tu mogłoby się dziać. Z butelką wina spędziłam tych kilka samotnych godzin przeklinając tego , który stworzył takich dupków jak są mężczyźni.

~Robert

Ostatnio zupełnie nie poznaję Oli. To nie jest ta sama dziewczyna , którą znałem i z którą planowałem założyć rodzinę. Dokładnie pamiętam jak kiedyś pragnęła podróżować , zwiedzać świat a teraz kiedy chcę pomóc jej otworzyć nowy , szczęśliwszy rozdział w naszym życiu , ona robi mi awanturę a potem nie odzywa się przez trzy dni. Rozumiem że cierpi po stracie naszego dziecka ale przeszłości nie cofniemy. Trzeba iść dalej. Czasami to nawet zazdroszczę moim kolegom , nawet i Marco. Ma dziewczynę , która go kocha i jest z nią szczęśliwy. A może to tylko pozory ?

             Westchnąłem tylko ciężko i zamknąłem drzwi domu na przedmieściach Monachium. Wsiadłem do samochodu , kiedy zadzwonił mój telefon

- Ola skarbie , żyjesz ? , nic ci nie jest ? daj mi to wszystko wytłumaczyć !

- Tu nie Ola – odpowiedziała a ja po głosie poznałem że jest to Andżelika – Wiem że jest 12 w nocy ale chyba musimy pogadać

-Stało się coś ?

-Nie ale … Zresztą czekaj na mnie o 2 w parku

- Zgoda – rozłączyłem się i z piskiem opon odjechałam zamykając bramę pilotem 

- Cześć – pocałowałem brunetkę w policzek. Była ubrana w granatowy płaszcz to połowy uda , czarne wysokie szpilki a jej wąskie ramiona otulał biały szal.

- Hej – westchnęła ciężko i pokazała abym usiadł na drewnianej ławeczce. Sama zaś postanowiła stać – Marco ostatnio jakoś dziwnie się zachowuje – zaczęła zmartwiona -  żyje jakby w innym świecie , w ogóle nie słucha tego co do niego mówię , znika nie wiadomo gdzie a co najważniejsze nie śpimy razem od kilku tygodni

- Z Olą jest to samo – przyznałem – Tyle że jest bardziej nerwowa – popatrzyłem na jej skupioną twarz , którą oświetlał blask księżyca. Dziewczyna zrobiła kilka kroków w przód i w tył a później dodała:

- To może się zamienimy, ja pogadam z Olą ty z Marco – zaproponowała

- Nie wiem czy to coś da – nagle moje buty stały się najbardziej interesującym obiektem

- Przestań – prychnęła i usiadła obok mnie – Przecież jesteście przyjaciółmi

- To nie jest ta sama przyjaźń co kiedyś …

- Marco już ci dawno wybaczył – powiedziała rozumiejąc co mam na myśli – To w czym problem ?

- Za 4 miesiące przechodzę do Bayernu …

- To wspaniała wiadomość – pisnęła uśmiechnięta brunetka. Chyba ona tylko tak zareagowała. – Jesteś fantastycznym piłkarzem i powinieneś się rozwijać

- Powiedz to Oli – westchnąłem

- A może ona na ciebie nie zasługuje skoro nie potrafi cię docenić – jej głos stał się tak czuły i subtelny. Uśmiechnęła się lekko i pogładziła palcem mój policzek

- Mamy kryzys ale …

-Robert – prychnęła przerywając mój zapowiadający się monolog  – Chyba sam w to nie wierzysz – pokręciła głową – Są związki bez miłości i miłość bez związku

- Sugerujesz coś ? – zapytałem lecz szybko tego pożałowałem

- To że jesteś cholernie przystojny – szepnęła i złączyła nasze usta w namiętnym pocałunku. Jej usta były tak aksamitne a każdy ruch dokładny , który rozpalał moje zmysły. Położyłem rękę na jej udzie przykrytym cienkimi podkolanówkami i posadziłem sobie na kolanach. Czułem się jak szczeniak , który poznaje nową , najseksowniejszą dziewczynę w szkole.  Z pocałunkami zeszedłem na jej dekolt a ona mocno dmuchnęła mi w ucho

- Nie zapędzaj się tak przystojniaku – zaśmiała się a potem widziałem już tylko oddalającą się sylwetkę , która nadal seksownie poruszała biodrami. Dziwne było to że nie miałem wyrzutów sumienia , ale owszem był to tylko głupi wybryk , chwila słabości. Co jak co ale ty Lewandowski zawsze miałeś słabość do pięknych kobiet. Dziewczyna kumpla to świętość ! Kilka minut później pod wypływem spadających na mnie krople powróciłem do żywych . Dalej czułem smak jej błyszczyku do ust. Wtarłem go chusteczką i szybko pobiegłem do samochodu. Ze schowka wyjąłem perfumy i opryskałem nim całą koszulkę o którą ocierała się brunetka. W drodze powrotnej zastanawiałem się jak zakończyć nasze problemy z Olą i chyba mam już pewien plan … 

------------------------------------------------

Rozdział dodaję dziś gdyż kolejny pojawi się bliżej weekendu ponieważ mam testy i czeka mnie nauka ;C  

Szkoda bo pogoda idealna do biegania <3 

Oglądałyście finał ? Ja tak <3 Nie kibicuję żadnej z tych drużyn ale obejrzeć zawsze można :) 

Mam nadzieję że nie zabijecie mnie za to powyżej ! :D 

Życzę słonecznego tygodnia ! <3 

Widzimy się za kilka dni 

Pozdrawiam , Alex :* 

Skoro jesteśmy już przy temacie Realu : 

 

                                       Uhuhuhu ;D 

            A pamiętacie o urodzinach Marco ? <3 Tu już 31 :*